Όταν οι κοινωνικές υπηρεσίες ετοιμάστηκαν να μεταθέσουν το κορίτσι σε νέα ανάδοχη οικογένεια, πανικοβλήθηκε, προσκολλημένη στον Manny με απελπισμένη δύναμη. Οι κραυγές της γέμιζαν το μικρό δωμάτιο του νοσοκομείου- ο σκύλος γρύλιζε σε όποιον τον πλησίαζε. Οι υπάλληλοι δίστασαν, συγκλονισμένοι από τον τρόμο της. Ήταν σαφές ότι η μετακίνησή της θα προκαλούσε μεγαλύτερο κακό.
Ο Manny βγήκε μπροστά, ζητώντας επειγόντως δικαιώματα αναδοχής επί τόπου. Στη φωνή του δεν υπήρχε κανένας δισταγμός, μόνο πεποίθηση. Οι διοικητικοί υπάλληλοι αντάλλαξαν ματιές και μετά συμφώνησαν, αναγνωρίζοντας ότι είχε ήδη γίνει το ασφαλέστερο μέρος που γνώριζε. Η κοπέλα λύγισε από ανακούφιση, κρατώντας σφιχτά το χέρι του Μάνι, ενώ ο σκύλος εγκαταστάθηκε προστατευτικά στα πόδια της.