Ο Σκούμπι δεν τον ακολούθησε. Δεν κυνήγησε ούτε χτύπησε. Έμεινε εκεί που ήταν μέχρι ο χώρος να ξανανιώσει ασφαλής, και μετά ξαναγύρισε προς τη Μπέτι και κατέβηκε στο επίπεδό της.
Μόνο αργότερα η Βανέσα ένιωσε τα χέρια της να τρέμουν. Ο Σκούμπι δεν είχε συμπεριφερθεί ούτε σαν κατοικίδιο ούτε σαν άγριο ζώο. Είχε ενεργήσει με κρίση, σχεδόν όπως θα μπορούσε να κάνει ένας άνθρωπος. Αυτή η διαπίστωση της έμεινε.