Τότε η Μπέτι έκανε μια παύση. Το μέτρημα σταμάτησε. Γύρισε το κεφάλι της προς τα δέντρα και άκουσε. Η Βανέσα ακολούθησε το βλέμμα της και είδε κίνηση κοντά στις ρίζες – κάτι μικρό, διπλωμένο στον εαυτό του. Όταν η Μπέτι γονάτισε, η Βανέσα κατάλαβε ότι αυτό δεν ήταν καθόλου ένα διάλειμμα στη ρουτίνα, αλλά η αρχή για κάτι καινούργιο.
Ήταν ένα μικροσκοπικό, τρεμάμενο κουτάβι. Η Μπέτι δεν το άγγιξε αμέσως. Αντ’ αυτού κάθισε δίπλα του, διπλώνοντας τα πόδια της όπως έκανε πάντα όταν το έδαφος φαινόταν αβέβαιο. Η Βανέσα κράτησε την αναπνοή της, περιμένοντας το ζώο να δειλιάσει ή να απομακρυνθεί.