Πήγε κατευθείαν στην Μπέτυ. Διέσχισε την αυλή χωρίς δισταγμό, πέρασε από την ανοιχτή πόρτα και σταμάτησε μπροστά της σαν να μην υπήρχε ποτέ άλλο αποτέλεσμα στο μυαλό του.
Ο Σκούμπι ξάπλωσε στα πόδια της και έμεινε ακίνητος. Όχι υποταγμένος. Όχι φοβισμένος. Απλά παρών. Οι συναγερμοί συνεχίστηκαν έξω, αλλά μέσα στο δωμάτιο, ο κόσμος περιορίστηκε στην αναπνοή, το βάρος και τη σιωπή.