Το κουτάβι δεν έκανε τίποτα από τα δύο. Έμεινε εκεί που ήταν, παρακολουθώντας την Μπέτι. Η αναπνοή του επιβραδύνθηκε για να ταιριάζει με τη δική της. Δεν κλαψούρισε ούτε έδειξε τα δόντια του. Απλώς παρέμεινε ακίνητο, σαν να καταλάβαινε ότι η ακινησία ήταν η ασφαλέστερη αντίδραση.
Μετά από μια μεγάλη στιγμή, η Μπέτι έβγαλε το μπουφάν της. Κινήθηκε προσεκτικά, σκόπιμα, και το φόρεσε πάνω στο λεπτό σώμα του κουταβιού. Τα χέρια της έτρεμαν μια φορά και μετά σταθεροποιήθηκαν. Το κουτάβι δεν αντιστάθηκε. Βρέθηκε μέσα στη ζεστασιά σαν να την αναγνώριζε.