Όταν η Μπέτι το σήκωσε, η Βανέσα βγήκε μπροστά ενστικτωδώς, έτοιμη να τη σταματήσει. Αλλά η Μπέτι κράτησε το κουτάβι με απροσδόκητη σιγουριά. Προσάρμοσε μια φορά τη λαβή της και άρχισε να περπατάει προς το σπίτι χωρίς να κοιτάξει πίσω της.
Η Βανέσα την ακολούθησε, με την ανησυχία της να μεγαλώνει με κάθε βήμα. Το κουτάβι ήταν πολύ λεπτό. Πολύ ήσυχο. Τα πλευρά του πίεζαν ορατά στο δέρμα του. Αναρωτήθηκε πόσο καιρό ήταν εγκαταλελειμμένο και αν το να το φέρει στο σπίτι ήταν ένα λάθος για το οποίο σύντομα θα μετανίωνε.