Τα αγαπημένα μου εγγόνια έχουν περάσει ένα ασύλληπτο τραύμα, χάνοντας τους γονείς τους σε ένα ξαφνικό αυτοκινητιστικό ατύχημα που έφερε τα πάνω κάτω στη ζωή τους. Η Τζούλια, συγκινημένη από την κατάστασή τους, λαχταρούσε να τους παράσχει κάποια στήριξη. Αυτό αρχικά εκδηλώθηκε ως πρόσθετη σχολική εκπαίδευση – μια αξιέπαινη προσπάθεια από μόνη της. Ωστόσο, καθώς οι αλληλεπιδράσεις μας μεγάλωναν, άρχισε να αντιλαμβάνεται την πρόοδο της ηλικίας μου και τις επιπτώσεις που αυτή είχε για το μέλλον των παιδιών. Ο φόβος να τοποθετηθούν τα αγαπημένα μου εγγόνια σε ορφανοτροφείο μετά τον θάνατό μου ήταν μια ανησυχητική προοπτική και για τους δυο μας”
Ο δικηγόρος έκανε μια παύση, παίρνοντας μια βαθιά ανάσα, και η αίθουσα σιώπησε περιμένοντας τα επόμενα λόγια του…