Αλλά η Μανόλια παρατήρησε αλλαγές και στη συμπεριφορά των αγοριών. Άρχισαν να παραμένουν δίπλα στον φράχτη της μετά το σχολείο, μυρίζοντας τις μυρωδιές των γλυκών της. Ένας μάλιστα ρώτησε σκωπτικά: “Φτιάχνεις κι άλλη πίτα;” Γέλασε, χτυπώντας με το ένα χέρι το δίσκο. “Ω ναι, αυτή είναι για την Κυριακάτικη τάξη”, είπε χωρίς να σηκώσει το βλέμμα της.
Τα αγόρια δεν χρειαζόταν να κάνουν τους ντετέκτιβ για τη ζωή της- δεν τους έλειπαν τα στοιχεία. Μια χειρόγραφη κάρτα συνταγών είχε μείνει μισοκρυμμένη κάτω από μια γλάστρα. Μια σχάρα ψύξης ήταν τοποθετημένη λίγο έξω από το παράθυρο, σε απόσταση αναπνοής. Μερικές φορές άφηνε την πύλη της ξεκλείδωτη το σούρουπο, να τρίζει. Φαντάζονταν ότι είχε γίνει λίγο ξεχασιάρα με την ηλικία.