Κυκλοφορούσαν φήμες ότι η μαγειρική της Μανόλιας είχε παράξενες δυνάμεις – μια παλιά δεισιδαιμονία που χρησιμοποιούσαν οι μαμάδες για να αποτρέψουν τα παιδιά που ήταν πολύ ενθουσιώδη με τα ψωμάκια κανέλας. “Βάζει κάτι σε αυτές τις πίτες”, ψιθύρισε ένα κορίτσι. Τα αγόρια χλεύαζαν τις συζητήσεις για μάγισσες και κατάρες, αν και κρυφά, αργά τη νύχτα, κάποια ονειρεύονταν γλυκές μυρωδιές που γίνονταν αρρωστημένες.
Η σιωπή της γινόταν σαν όπλο, τους έτρωγε. Κάθε προσβολή αναπηδούσε πίσω, σαν σε ένα κενό πολύ μεγάλο για να γεμίσει. Βρήκαν τον εαυτό τους να φωνάζει πιο δυνατά, να κάνει θέατρο, φοβούμενοι μήπως νιώσουν μικροί μέσα στην ακίνητη παρουσία της. Μέρα με τη μέρα, έκαναν κύκλους γύρω από το σπίτι της σαν ανήσυχα πουλιά πάνω από ένα σιωπηλό χωράφι.