Με τη Μανόλια, όλα ξεκίνησαν από τα μικρά: ένα κουτάκι αναψυκτικού πεταμένο στους θάμνους με τις τριανταφυλλιές της, με το γέλιο να αντηχεί καθώς τα πέταλα τσακίζονταν. Μετά ήρθαν πιο δυνατές κοροϊδίες – “Έι, γιαγιά, να κουρέψουμε το γκαζόν σου;” Τα αστεία κλιμακώθηκαν μέχρι το ποδοπάτημα στον κήπο της τη νύχτα, συνθλίβοντας μια σειρά από τουλίπες που φρόντιζε για χρόνια. Κάθε πράξη άφηνε ακόμα και τους γείτονές της να βράζουν για λογαριασμό της.
Παρόλο που δοκίμαζαν την υπομονή της Μανόλιας, εκείνη τα έπαιρνε με το μέρος της. Έγραψε γράμματα στο σχολείο με τακτοποιημένα καλλιγραφικά, πρόσφερε στα αγόρια κεκάκια που έφτιαχνε για το ετήσιο πανηγύρι και έμαθε ακόμη και τα ονόματά τους: Τρέβορ και Μαλίκ. Σε αντάλλαγμα, κορόιδευαν το παλιό άμορφο καπέλο της για κηπουρική και την αποκαλούσαν με αγενείς χαρακτηρισμούς.