Η αναπνοή της Έλεν ήρθε με ρηχές ριπές. Η φιγούρα φορούσε ένα ανοιχτόχρωμο παλτό, με την κουκούλα τραβηγμένη προς τα πάνω, κρύβοντας το μεγαλύτερο μέρος του προσώπου της. Αλλά υπήρχε κάτι οικείο στον τρόπο που κρατούσαν τον εαυτό τους. Ήταν προσεκτικός, σχεδόν εύθραυστος. Προσπάθησε να τραβήξει μια ακίνητη εικόνα, αλλά το αρχείο καταστράφηκε, τα pixels έγιναν στατικά.
Η εγγραφή έπαθε πάλι βλάβη. Η φιγούρα στράφηκε ελαφρώς, τόσο όσο χρειαζόταν για να φανεί ένα σκιερό μάγουλο, και μετά η κάμερα σκοτείνιασε. Η μπαταρία μάλλον είχε πεθάνει. Η Έλεν κοίταξε την παγωμένη οθόνη, με τη δική της αντανάκλαση να αιωρείται πάνω από την εικόνα. Η σιωπή στο δωμάτιο φαινόταν πιο βαριά από πριν.