Πλησιάζοντάς τους με μετρημένα βήματα, η Κάρολ ξεκίνησε: “Με συγχωρείτε” Η φωνή της, απαλή αλλά και σταθερή, τράβηξε την προσοχή τους. Η γυναίκα γύρισε, με την έκπληξη να αναβοσβήνει στο πρόσωπό της, ενώ το αγόρι κοίταξε την Κάρολ με επιφυλακτικό ενδιαφέρον. Παίρνοντας μια βαθιά ανάσα, η Κάρολ συνέχισε: “Σας οφείλω και στους δύο μια συγγνώμη”
Η ειλικρίνειά της αντηχούσε στα λόγια της καθώς εξομολογούνταν: “Άφησα τους δικούς μου φόβους να θολώσουν την κρίση μου. Παρερμήνευσα τις χειρονομίες σας και γι’ αυτό λυπάμαι ειλικρινά” Έκανε μια παύση, ελπίζοντας σε συγχώρεση παρά το προηγούμενο λάθος της. Το βάρος των λόγων της κρεμόταν στον αέρα, απόδειξη της γνήσιας μεταμέλειάς της.