Εκφράζοντας την ευγνωμοσύνη της, η θεία έγνεψε ευγενικά προς την Κάρολ. “Σας ευχαριστώ που τον προσέξατε”, είπε ειλικρινά. “Ακόμα κι αν δεν ήταν αυτό που νόμιζες, χαίρομαι που υπάρχουν ακόμα άνθρωποι εκεί έξω που ενεργούν όταν νομίζουν ότι βλέπουν κίνδυνο”
Βλέποντας τη γυναίκα και το αγόρι να βγαίνουν από το αεροπλάνο, η Κάρολ δεν μπορούσε παρά να νιώσει μια αίσθηση ανακούφισης αναμεμειγμένη με μια παρατεταμένη λύπη. Παρά την απόφαση, ήξερε ότι έπρεπε να μάθει από το λάθος της και να προσπαθήσει να κάνει κάτι καλύτερο στο μέλλον.