Οι τρεις τους μετακινήθηκαν στο σαλόνι. Η Γκρέις κάθισε στην άκρη του καναπέ, με τα χέρια της να τρέμουν καθώς έπαιζε με το στρίφωμα του φούτερ της. Η Στέισι καθόταν δίπλα της, σιωπηλή αλλά εμφανώς ανήσυχη. Η Μπρέντα καθόταν απέναντί τους, με το βλέμμα της σταθερό. “Πώς σε λένε;” ρώτησε απότομα το κορίτσι.
“Γκρέις”, ψιθύρισε εκείνη, μόλις και μετά βίας ακουγόταν. Καθάρισε το λαιμό της, προσπαθώντας ξανά. “Το όνομά μου είναι Γκρέις. Εγώ… μένω μερικά τετράγωνα πιο πέρα. Με τη Στέισι γνωριστήκαμε πριν από μερικές εβδομάδες, στο παντοπωλείο” Η φωνή της ταλαντεύτηκε καθώς απέφευγε το διαπεραστικό βλέμμα της Μπρέντα.