“Πώς μπόρεσες να μας φέρεις αυτή τη ντροπή;” απαίτησε ο πατέρας της, με τη φωνή του να τρέμει από θυμό. Η μητέρα της έκλαιγε με λυγμούς, αρνούμενη να την κοιτάξει. Η Γκρέις στάθηκε σταθερή, παρά τον πόνο στα μάτια της, και εξήγησε: “Αγαπώ τον γιο μου. Δεν σας το είπα γιατί φοβόμουν ότι θα τον παίρνατε μακριά. Αλλά δεν μπορώ να ζήσω άλλο έτσι”
Η Μπρέντα μπήκε στη μέση, με τη φωνή της σταθερή αλλά αποφασιστική. “Η Γκρέις το έκρυψε αυτό από φόβο, όχι από περιφρόνηση. Νόμιζε ότι θα την αποκηρύξεις ή ακόμα χειρότερα. Είναι μια καλή μητέρα που έκανε ένα λάθος επειδή δεν ένιωθε ασφαλής να σας πει την αλήθεια. Σε παρακαλώ, μην αφήσεις την κρίση σου να την απομακρύνει περισσότερο”