Ο Ντάνιελ έφερε το σφυρί και το καλέμι του, τα χέρια του έτρεμαν ελάχιστα καθώς άφηνε τα εργαλεία δίπλα στην εκτεθειμένη κοιλότητα του τοίχου. Οι μαύρες φλέβες που έμοιαζαν με φλέβες έμοιαζαν να πυκνώνουν όσο πλησίαζαν στο τσιμεντόλιθο, σχεδόν σαν να τις τάιζε το ίδιο το τσιμέντο.
Η Μέγκαν αιωρούνταν πίσω του, με τα χέρια τυλιγμένα σφιχτά στην κοιλιά της. “Πρόσεχε”, ψιθύρισε. “Αυτό… ό,τι κι αν είναι αυτό… φαίνεται λάθος” Εκείνος έγνεψε και τοποθέτησε το καλέμι στην άκρη της τσιμεντένιας πλάκας. Ρωγμή. Ένα κομμάτι έσπασε. Άλλο ένα χτύπημα, άλλο ένα ράγισμα, και περισσότερη σκόνη τσιμέντου παρασύρθηκε κάτω σαν γκρίζο χιόνι.