Σαν να την πίεζε η πίεση από την άλλη πλευρά εδώ και χρόνια. Οι άκρες του πλαισίου της πόρτας ήταν φραγμένες με τον ίδιο μαύρο, ριζοειδή μύκητα που είχαν δει πιο πάνω, πιο παχύρρευστο εδώ, πάλλονταν αχνά κάτω από το φως. Η Μέγκαν άρπαξε το μανίκι του Ντάνιελ. “Το είδες αυτό;” “Τι;”
“Αυτό… μετακινήθηκε” Κοίταξε πιο έντονα. Οι εκβλαστήσεις δεν κινούνταν τώρα. Ήταν ακίνητες, σαν απολιθωμένα αμπέλια που είχαν πεθάνει από καιρό πάνω στο ατσάλι. “Μεγκ… όλα μοιάζουν να κινούνται όταν τρομάζουμε”, είπε προσπαθώντας να το πιστέψει. Αλλά δεν το πίστευε.