Ο Ντάνιελ και η Μέγκαν αιωρούνταν πάνω από το άνοιγμα, ακούγοντας κομμάτια της συζήτησης που παρασύρονταν προς τα πάνω, όχι ξεκάθαρα, αλλά αδιαμφισβήτητα τεταμένα. “…η πίεση αυξάνεται…” “…η πόρτα φουσκώνει από μέσα…” “…αν τρέφεται από αυτό- δεν μπορούμε να το αγνοήσουμε.” Ο σφυγμός του Ντάνιελ χτύπησε δυνατά. Η Μέγκαν κρατούσε τον καναπέ τόσο σφιχτά που οι αρθρώσεις της ασπρίσανε.
Μετά από αρκετά μακρά, αγωνιώδη λεπτά, η πράκτορας Μπρουκς βγήκε τελικά από την τρύπα, με τη σκόνη μουτζουρωμένη στο σακάκι της. Εξέπνευσε μια φορά, σταθεροποιώντας τον εαυτό της πριν τους αντικρίσει. “Κύριε Γουντς. Κυρία Κλαρκ”, είπε, με φωνή ήρεμη αλλά τεντωμένη, “θα πρέπει να ανοίξουμε αυτή την πόρτα” Τα μάτια της Μέγκαν άνοιξαν. “Είναι αυτό ασφαλές;”