Εκτός από τη μυρωδιά. Ήταν αμυδρή, ελάχιστα αισθητή στην αρχή. Μια μουχλιασμένη, γήινη μυρωδιά που διέσχιζε το σαλόνι σαν σύννεφο που περνάει μέσα από μια ακτίνα ηλιακού φωτός. Την απέδωσαν στη σκόνη ή στην παλιά μόνωση. Αλλά δεν έφυγε. Ακόμα και όταν ο Ντάνιελ καθάρισε τους αεραγωγούς. Ακόμα και όταν η Μέγκαν έβαλε αφυγραντήρες σε κάθε δωμάτιο. Κάποιες μέρες δεν υπήρχε σχεδόν καθόλου.
Άλλες μέρες τους χτυπούσε με το που περνούσαν την πόρτα. “Μούχλα;” Πρότεινε ο Ντάνιελ. Η Μέγκαν κούνησε το κεφάλι της. “Όχι. Η μούχλα μυρίζει διαφορετικά. Αυτό είναι… δεν ξέρω. Είναι σαν υγρό χώμα. Ή σαν να σαπίζει κάτι στους τοίχους” Καθάρισαν ξανά. Καθάρισαν σε βάθος. Ο Ντάνιελ δανείστηκε ακόμη και μια θερμική κάμερα από έναν φίλο για να ψάξει για υγρά σημεία. Τίποτα. Αλλά η μυρωδιά επέμενε.