Με τρεμάμενα χέρια, κατάφερε να γυρίσει το πόμολο, ξεκλειδώνοντας την πόρτα. Η βιασύνη και ο φόβος στα μάτια του καθρέφτιζαν τα ταραχώδη συναισθήματα που έτρεχαν μέσα του. “Κύριε Χάρτλεϊ;” Η φωνή στην άλλη άκρη της πόρτας ήταν σταθερή και επιβλητική, μεταφέροντας έναν αδιαμφισβήτητο αέρα εξουσίας.
Ο Τζέικομπ άνοιξε την πόρτα, τρέμοντας ελαφρώς από ένα μείγμα ανησυχίας και φόβου. “Είμαι ο ντετέκτιβ Μάρσαλ από το αστυνομικό τμήμα του Ρόζγουντ, πρέπει να έρθετε μαζί μας”