Το δωμάτιο ήταν μινιμαλιστικό, με μόνο ένα τραπέζι και μερικές σκληρές καρέκλες, γεγονός που ενίσχυε την αίσθηση της έντασης και της ανησυχίας. Όταν τελικά μπήκε ο ντετέκτιβ Μάρσαλ, ήταν μια ψηλή, επιβλητική φιγούρα, η παρουσία της οποίας γέμισε αμέσως το δωμάτιο.
Η συμπεριφορά του ήταν εντελώς επαγγελματική, και συμπεριφερόταν με μια συμπεριφορά που δεν είχε καμία σχέση με το θέμα, γεγονός που έκανε τον Τζέικομπ να νιώθει ακόμα πιο ανήσυχος. Τα κοφτερά, παρατηρητικά μάτια του ντετέκτιβ σάρωσαν την εμφάνιση του Τζέικομπ με μια εξασκημένη ένταση, καταγράφοντας κάθε λεπτομέρεια -από την ανήσυχη έκφραση στο πρόσωπο του Τζέικομπ μέχρι τον τρόπο που νευρίαζε στη θέση του.