Ο ντετέκτιβ Μάρσαλ άκουγε προσεκτικά, με τα μάτια του συγκεντρωμένα και σοβαρά, καθώς κατά διαστήματα σημείωνε σημειώσεις σε ένα μικρό σημειωματάριο. Η έκφραση του ντετέκτιβ παρέμεινε ουδέτερη, χωρίς να προδίδει τίποτα καθώς μιλούσε ο Τζέικομπ. Όταν ο Τζέικομπ τελείωσε τελικά την αφήγησή του, ο ντετέκτιβ Μάρσαλ έγειρε πίσω στην καρέκλα του, με το βλέμμα του καρφωμένο στον Τζέικομπ, σαν να προσπαθούσε να μετρήσει την ειλικρίνειά του.
Το δωμάτιο ήταν πυκνό από το βάρος του ελέγχου του ντετέκτιβ. “Δηλαδή δεν είχες ιδέα ποια ήταν εκείνη τη στιγμή;” Ρώτησε ο Μάρσαλ, με τον τόνο του προσεκτικά μετρημένο, καθώς ζητούσε διευκρινίσεις για το βασικό σημείο της έρευνας. “Καμία”, απάντησε ο Τζέικομπ, κουνώντας αποφασιστικά το κεφάλι του.