Ήταν περασμένα μεσάνυχτα όταν ο Τζέικομπ επέστρεψε τελικά στο σπίτι του, με το βάρος των γεγονότων της ημέρας να τον πιέζει. Τα νεύρα του ήταν τεντωμένα και οι σκέψεις του ήταν ένα συνονθύλευμα άγχους και σύγχυσης. Οι δρόμοι του Ρόζγουντ, που κανονικά σφύζουν από το ήσυχο βουητό της νυχτερινής δραστηριότητας, τώρα καλύπτονταν από μια απόκοσμη σιωπή.
Οι συνηθισμένοι ήχοι από μακρινές συζητήσεις ή το περιστασιακό διερχόμενο αυτοκίνητο απουσίαζαν επιδεικτικά, και αντικαταστάθηκαν από μια βαθιά, ανησυχητική ακινησία που έμοιαζε να αιωρείται στον αέρα. Καθώς μπήκε στο δρόμο του και πάρκαρε το αυτοκίνητο, το μυαλό του Τζέικομπ ήταν μια δίνη ανήσυχων σκέψεων.