Οι ανησυχητικές συναντήσεις της ημέρας επαναλαμβάνονταν στο μυαλό του σαν ένας στοιχειωμένος βρόγχος. Σκεφτόταν κάθε λεπτομέρεια της αλληλεπίδρασής του με τη Λένα -τον τρόπο που είχε φανεί τόσο ανήσυχη και τη σύντομη, αποσπασματική συζήτηση που είχαν μοιραστεί.
Κάθε ανάμνηση έμοιαζε να ενισχύει την ανησυχία του, κάνοντάς τον να αναρωτιέται αν είχε χάσει κάτι κρίσιμο. Βγαίνοντας από το αυτοκίνητο, κινήθηκε αργά, με τις κινήσεις του να είναι σχεδόν μηχανικές καθώς βάδιζε προς την εξώπορτα.