Ο Τζόσουα δεν πήρε ούτε ένα δολάριο εκείνη τη μέρα. Το φλιτζάνι έμεινε άδειο και κάθε βλέμμα που περνούσε από πάνω του κατέληγε κάπου αλλού. Καθώς ο ουρανός σκοτείνιαζε, σηκώθηκε αργά και κατευθύνθηκε προς το δρομάκι πίσω από το παλιό βιβλιοπωλείο – μια ήσυχη, κρυμμένη γωνιά όπου θα μπορούσε να προσπαθήσει να κοιμηθεί.
Δεν ήταν άνετα, αλλά τουλάχιστον υπήρχε λιγότερος θόρυβος και λιγότερες διακοπές. Αυτό ήταν το καλύτερο που μπορούσε να βρει τώρα – κάπου αρκετά ήσυχα για να κλείσει τα μάτια του. Καθώς έστριψε στο σοκάκι, άκουσε δύο ανθρώπους να στέκονται έξω από το βιβλιοπωλείο, να καπνίζουν και να κουβεντιάζουν αδιάφορα.