Εκείνο το βράδυ, ο Τζόσουα και ο Λάκι εγκαταστάθηκαν πάλι κοντά στην αποβάθρα φόρτωσης. Ο Τζόσουα τράβηξε πιο σφιχτά το κουρελιασμένο παλτό του και κάθισε με την πλάτη στον τοίχο. Ο Λάκι κούρνιασε δίπλα του, ακουμπώντας το κεφάλι του στο πόδι του Τζόσουα. Ο Τζόσουα κοίταξε τον ουρανό για πολλή ώρα. “Νομίζω ότι έχω μια ευκαιρία αυτή τη φορά”, είπε σιγά σιγά.
Ο Λάκυ απλώς έγλειψε το πρόσωπό του ως απάντηση. Ο Τζόσουα άπλωσε το χέρι του και του χάιδεψε μια φορά την πλάτη. “Μόνο μια μέρα”, ψιθύρισε. “Άσε με να περάσω μια καλή μέρα. Θα σκεφτώ τα υπόλοιπα μετά από αυτό” Ύστερα έγειρε προς τα πίσω και έκλεισε τα μάτια του, κρατώντας το ήσυχο σχήμα της ελπίδας μόνο για όσο χρειαζόταν μέχρι να κοιμηθεί.