Η θερμοκρασία έπεσε, ανεπαίσθητα αλλά αναμφισβήτητα. Η αναπνοή της συσπάστηκε αχνά. “Χαλασμένος θερμοστάτης”, μουρμούρισε, ρυθμίζοντάς τον δύο φορές, με κάθε μπιπ πιο έντονο απ’ ό,τι άξιζε η εμπιστοσύνη. Έτριψε ζωηρά τα χέρια του, διεκδικώντας ρεύματα, ενώ εκείνη έτριβε γρηγορότερα τις χάντρες του κομπολογιού της, με κάθε προσευχή να συγκρούεται με την επόμενη. Η σιωπή επέστρεψε, λεπτή, τεντωμένη και προσωρινή.
Ο Μάρκο ενεργοποίησε την μπροστινή κάμερα σε λειτουργία “εκτός σύνδεσης” για τρία δευτερόλεπτα. Τα τηλέφωνά τους χτύπησαν με ένα μαύρο τετράγωνο. “Σφάλμα συστήματος”, μουρμούρισε ο θείος, πατώντας γρήγορα. Η τροφοδοσία αναβόσβησε πίσω, αλλοιωμένη, παραμορφωμένη. Μια σκιά γλίστρησε πάνω στη βεράντα, διαλυόμενη σε pixels. Η θεία του ούρλιαξε, κρατώντας τον από το μανίκι. Την έσπρωξε εκνευριστικά.