Η αντίδρασή τους, ωστόσο, τον εξέπληξε. Στο τηλέφωνο, η φωνή της θείας του φωτίστηκε σχεδόν υπερβολικά γρήγορα. “Φυσικά, Μάρκο. Ευχαρίστως”, είχε πει, με γλυκύτητα που έσταζε σε κάθε συλλαβή. Ήταν σαν να περίμεναν μια τέτοια ευκαιρία για να τον βοηθήσουν.
Η θεία και ο θείος του αγαπούσαν τη γάτα, ή τουλάχιστον ισχυρίζονταν ότι την αγαπούσαν, και καταλάβαιναν τον οξύθυμο συναγερμό. Η ρύθμιση φαινόταν αμήχανη αλλά λογική: ταΐσματα, φυτά, πακέτα. Επτά μέρες, ίσως έξι. Άφησε επιπλέον κονσέρβες, χρονοδιακόπτες με ετικέτες, ανταλλακτικές μπαταρίες και ένα τακτοποιημένο σημείωμα που τους υπενθύμιζε για το πεισματάρικο μπουλόνι της πίσω πόρτας.