Παρά τον φόβο που τους έτρωγε, ήξεραν ότι έπρεπε να επιστρέψουν. “Θα τον περιμένουμε εκεί”, δήλωσε η Σούζαν, με τη φωνή της ακλόνητη, ακόμη και όταν ο τρόμος σιγόβραζε από κάτω. Πλησιάζοντας στην κλινική του Δρ Γουίλσον, η Σούζαν ένιωσε μια ανατριχίλα να σέρνεται στη σπονδυλική της στήλη. Το αυτοκίνητό του ήταν παρκαρισμένο έξω, αλλά η κλινική ήταν τυλιγμένη στο σκοτάδι, τα παράθυρα απειλητικά κενά.
Τα νεύρα έτρεμαν, αλλά το πρόσωπο της Σούζαν παρέμεινε στωικό. Εισέπνευσε βαθιά και έσπρωξε την πόρτα της κλινικής. Η γνώριμη αντισηπτική μυρωδιά ήταν χρωματισμένη με κάτι πιο ψυχρό, πιο δυσοίωνο. Η κλινική ήταν έρημη.