Δεν υπήρχε όνομα ή φωτογραφία επαφής. Μόνο λέξεις: Πρέπει να συναντηθούμε. Πρέπει να τη δω, το μωρό σήμερα. Ο χρόνος τελειώνει. Σε παρακαλώ. Ο Ίθαν κατάπιε δυνατά. “Δεν ξέρω αυτόν τον αριθμό. Δεν τον έχω ξαναδεί ποτέ” Το μυαλό του έψαξε για οικογένεια, φίλους, οποιονδήποτε που θα μπορούσε να τελειώνει τις προτάσεις του με αυτόν τον τρόπο. Αλλά το μυαλό του έμεινε κενό.
“Είσαι σίγουρος;” πίεσε ο ντετέκτιβ. “Απολύτως”, είπε ο Ίθαν. Ο αστυνομικός έκανε μια σημείωση, χωρίς να τον κοιτάξει στα μάτια. “Τότε πρέπει να σκεφτούμε -ίσως έφυγε οικειοθελώς, για να συναντήσει αυτό το άτομο” Η πρόταση τον διαπέρασε. Με τη θέλησή της Η Λίνα, λίγες ώρες μετά τον τοκετό, κουτσαίνοντας στους διαδρόμους του νοσοκομείου Δεν έβγαζε νόημα!