Το ανθοπωλείο απέναντι τύλιξε λευκά κρίνα και απαλό ροζ τριαντάφυλλα σε μαλακό χαρτομάντιλο. Ο Ίθαν φαντάστηκε το νυσταγμένο χαμόγελο της Λίνας όταν τα είδε. Πήρε το χρόνο του διασχίζοντας την επιστροφή, σταματώντας για να πάρει έναν καφέ από τη γωνιά του αυτόματου πωλητή, απολαμβάνοντας την παράξενη, αναζωογονητική ηρεμία μετά από ώρες ωμής έντασης.
Η πόρτα του δωματίου 314 ήταν μισάνοιχτη όταν επέστρεψε. Την έσπρωξε να ανοίξει, με το μπουκέτο πρώτα. Το κρεβάτι ήταν άδειο, τα σεντόνια ήταν τσαλακωμένα και κρατούσαν ακόμα τη μορφή της Λίνας. Το καλαθάκι ήταν άδειο. Ένα μισογεμάτο φλιτζάνι με νερό βρισκόταν στο τραπέζι δίπλα στην κλειστή κάρτα της. Η κουρτίνα κουνιόταν ελαφρά στον ακίνητο αέρα.