Στο πίσω μέρος της μονάδας καθόταν ένα μικρό κουτί με κλειδαριές, ο ορείχαλκος έλαμπε αχνά κάτω από το φως του φθορισμού. Η Μάγκι χρησιμοποίησε το κλειδί. Μέσα, τακτοποιημένα διπλωμένο, υπήρχε ένας σφραγισμένος φάκελος με ετικέτα με τα γράμματα του Ντάνιελ: Για τη Μάργκαρετ. Το θέαμα της έκλεψε την ανάσα. Πίεσε τον φάκελο στο στήθος της, χωρίς να θέλει να τον ανοίξει εκεί.
Κλείδωσε ξανά τη μονάδα, με την καρδιά της να χτυπάει δυνατά. Ο φάκελος παρέμεινε βαρύς στην τσάντα της καθώς οδηγούσε στο σπίτι. Δεν μπορούσε να διώξει τον φόβο ότι μέσα του βρισκόταν η απόδειξη της προδοσίας: μια άλλη οικογένεια, χρέη ή κάποια εγκληματική επιχείρηση. Τα τελευταία λόγια του Ντάνιελ επέστρεψαν, υπόσχεση και απειλή ταυτόχρονα: “Λυπάμαι. Θα δεις.”