Η Τζούλια παρακολουθούσε με κομμένη την ανάσα καθώς η συμπεριφορά του Κόνορ άλλαζε με λεπτούς, απροσδόκητους τρόπους. Τον τελευταίο καιρό ήταν πιο χαρούμενος – προσφερόταν να πλύνει ρούχα, της έκανε μασάζ στα πόδια μετά τη δουλειά, της πρότεινε βραδιές κινηματογράφου με ξαφνικό ενθουσιασμό. Κανονικά, αυτά θα την παρηγορούσαν. Αλλά τώρα τελευταία, την έκαναν να νιώθει ανήσυχη.
Κανονικά, αυτά τα πράγματα θα έκαναν την Τζούλια ευτυχισμένη, άλλωστε αυτό είναι το όνειρο κάθε γυναίκας. Αλλά τελευταία, είχε παρατηρήσει κάτι περίεργο. Μια λεπτομέρεια εδώ, μια μυρωδιά εκεί. Τίποτα έντονο ή προφανές. Απλά αρκετά. Αρκετά για να την κάνουν να αναρωτιέται μήπως έχανε κάτι ακριβώς μπροστά της.
Στην αρχή ήταν επιπόλαιο και εύκολα εξηγήσιμο. Μέχρι που μια μέρα, ο Κόνορ επέστρεψε στο σπίτι μετά από άλλη μια καθυστερημένη συνάντηση, και η Τζούλια πήρε μια μυρωδιά από κάτι που ταρακούνησε το έδαφος κάτω από τα πόδια της……