Η έκφραση του Κόνορ σκλήρυνε. “Φυσικά και νοιάζομαι. Μην το διαστρεβλώνεις αυτό σε κάτι που δεν είναι. Μου ξέφυγε κάτι. Είμαι άνθρωπος” Αλλά η ζημιά είχε γίνει. Ο σπαραγμός της είχε βρει στόχο. Και εκείνο το βράδυ, στο πολύ ήσυχο σπίτι τους, άρχισε να φαίνεται η πρώτη πραγματική ρωγμή στο γάμο τους.
Ο Κόνορ κοιμήθηκε στον ξενώνα εκείνο το βράδυ, και κανείς τους δεν το ανέφερε το επόμενο πρωί. Δεν υπήρξε καμία συγγνώμη, καμία επόμενη συζήτηση – μόνο σιωπηλή αποφυγή. Αλλά η Τζούλια δεν μπορούσε να σταματήσει να σκέφτεται εκείνη τη μυρωδιά. Τον καπνό, ναι. Αλλά και κάτι άλλο που δεν μπορούσε να ονομάσει – κάτι που δεν της ανήκε.