Κάθισε και άνοιξε το φορητό υπολογιστή. Ο Κόνορ είχε ήδη φύγει, με την πετσέτα πεταμένη στον ώμο του. Έκανε κλικ στην επιφάνεια εργασίας, αγνοώντας τη δική της αντανάκλαση στην οθόνη. Δεν δίστασε αυτή τη φορά. Πήγε κατευθείαν στο ημερολόγιο – τον προσωπικό του οδικό χάρτη για κάθε μέρα, κάθε ώρα.
Η διάταξη ήταν τακτοποιημένη και με χρωματική κωδικοποίηση, όπως ακριβώς τη θυμόταν. Συναντήσεις, ραντεβού, υπενθυμίσεις. Ξεφύλλισε αργά, αφήνοντας τα μάτια της να προσαρμοστούν. Τότε το είδε. Ένα μικρό επαναλαμβανόμενο μπλοκ κάθε Τρίτη και Πέμπτη: “Elena – 6PM @ Bloomingdale Ave.” Όχι εταιρεία. Όχι μια εργασία. Ένα όνομα. Μια τοποθεσία.