Έπιασε τη σακούλα με το δώρο που βρισκόταν στο τραπεζάκι -αυτήν που η Τζούλια είχε δει νωρίτερα από το παράθυρο του καφέ. “Το τελευταίο μας μάθημα ήταν την περασμένη εβδομάδα. Σήμερα, μόλις έφερε το τελευταίο μπουκάλι. Τη συνάντησα στο καφέ για να την ευχαριστήσω και να πάρω αυτό” Το παρέδωσε.
Η Τζούλια άνοιξε αργά την τσάντα, με την καρδιά της να χτυπάει δυνατά. Μέσα, φωλιασμένο σε χαρτί υγείας, ήταν ένα μικρό, κομψό μπουκάλι αρώματος-γυαλί με χρυσές λεπτομέρειες και το όνομά της χαραγμένο λεπτεπίλεπτα στο πλάι. Έβγαλε το καπάκι, το ψέκασε ελαφρά στον καρπό της και εισέπνευσε. Ήταν το ίδιο λουλουδάτο άρωμα. Ακριβώς το ίδιο.