Η Τζούλια έβγαλε ένα μικρό, πικρό γέλιο. “Ένα Νομίζεις ότι πρόκειται για ένα τσιγάρο;” Η φωνή της έτρεμε, αλλά κουβαλούσε το βάρος μηνών σιωπηλής απογοήτευσης. “Προσπαθούμε να κάνουμε ένα παιδί. Έχω αλλάξει τα πάντα στη ζωή μου γι’ αυτό. Και εσύ δεν μπορείς να αφήσεις κάτω ούτε έναν αναπτήρα;”
Προσπάθησε να φτάσει το χέρι της, αλλά εκείνη έκανε πίσω, με την οργή της να αυξάνεται με κάθε λέξη. “Το θέλεις καν αυτό Το μωρό Μια οικογένεια Εμένα; Γιατί αυτή τη στιγμή, νιώθω ότι απλώς παίζεις μαζί μου – λες αυτό που θέλω να ακούσω για να το βουλώσω και να σταματήσω να ελπίζω”