Όταν η Μίριαμ τράβηξε πολύ πρόθυμα το καλάμι της και μπέρδεψε την πετονιά, έσκυψε για να τη βοηθήσει να την ξετυλίξει. Αλλά τότε, όταν εκείνη επέμεινε ότι το έκανε λάθος, ότι ο κόμπος έπρεπε να είναι πιο σφιχτός, ότι το bobber έπρεπε να κάθεται ψηλότερα, λεπτομέρειες που είχε ακούσει από τον Daniel, κάτι μέσα του μετατοπίστηκε.
Το πρόσωπό του σκλήρυνε. Η φωνή του ήταν πιο κοφτερή από ό,τι είχε ακούσει ποτέ πριν. “Αφού ξέρεις τόσα πολλά, κάνε το μόνος σου”, της είπε και έσπρωξε το καλάμι πίσω στα χέρια της. Οι άλλοι πάγωσαν, χωρίς να ξέρουν πώς να αντιδράσουν. Τα μάγουλα της Μίριαμ κάηκαν. Άνοιξε το στόμα της για να ζητήσει συγγνώμη, αλλά τα μάτια του είχαν ήδη γυρίσει αλλού, καρφωμένα στο νερό, σαν να είχε πάψει να υπάρχει.