Αλλά εκείνος είχε φύγει, και η σιωπή που απαντούσε ήταν το μόνο που απέμενε. Όταν οι λυγμοί της τελικά υποχώρησαν, παρατήρησε έναν άλλο φάκελο κρυμμένο κάτω από το ημερολόγιο, ξεχωριστά από τους υπόλοιπους. Το όνομά της ήταν γραμμένο πάνω του με τον αλάνθαστο γραφικό του χαρακτήρα. Το όνομά της ήταν γραμμένο στο φάκελο με τον αλάνθαστο γραφικό του χαρακτήρα. Η Μίριαμ τον κοίταξε για μια μεγάλη στιγμή, με την ανάσα της να είναι άνιση.
Μετά από σελίδες πικρίας και αγανάκτησης, μισοφόβησε τι θα μπορούσε να της πει απευθείας. Παρ’ όλα αυτά, πέρασε το δάχτυλό της κάτω από το πτερύγιο και ξεδίπλωσε το χαρτί που βρισκόταν μέσα, προσέχοντας να μη σκίσει το εύθραυστο φύλλο. Μίριαμ, άρχιζε, με τις κινήσεις της πένας του ασταθείς, κάθε λέξη πατημένη στη σελίδα σαν να χρειάστηκε προσπάθεια για να την ανακαλέσει.