Δεν ξέρω πώς να πω αυτό που έπρεπε να είχε ειπωθεί εδώ και πολύ καιρό. Ποτέ δεν ήσουν η αιτία της σιωπής μου, αν και σε άφησα να το πιστέψεις. Το λάθος ήταν δικό μου, οι σκιές που κουβαλούσα από πριν γεννηθείς. Ελπίζω μια μέρα να με συγχωρέσεις που δεν μπόρεσα να τις βάλω εγκαίρως κάτω.
Τα χέρια της έτρεμαν καθώς διάβαζε. Δεν μπορώ να αναιρέσω τα χρόνια, αλλά μπορώ να σου αφήσω κάτι καλύτερο από τις συγγνώμες. Οι λογαριασμοί είναι στο όνομά σου. Το σπίτι θα είναι δικό σου αν το θέλεις. Δεν ήθελα τα δικά μου βάρη να είναι ο λόγος που η ζωή σου ήταν δύσκολη. Σου άξιζαν περισσότερα απ’ όσα μπορούσα να σου δώσω. Αυτό μπορώ να σου αφήσω αντί γι’ αυτό.