Η βάρδια της ήταν συναισθηματικά απαιτητική, αλλά είχε επίσης ενισχύσει τη βαθιά της δέσμευση να βοηθάει όσους έχουν ανάγκη. Καθώς περπατούσε, οι σκέψεις της ήταν απασχολημένες με τις εμπειρίες της ημέρας και τους ανθρώπους που είχε συναντήσει στο καταφύγιο.
Όταν το βλέμμα της Σοφίας έπεσε πάνω στον Τζο που κείτονταν ακίνητος στο πεζοδρόμιο, η καρδιά της βυθίστηκε. Η θέα του, ακίνητος και ευάλωτος, χτύπησε μια χορδή στην ενσυναισθητική της φύση. Σε αντίθεση με τους άλλους περαστικούς, εκείνη είχε πλήρη επίγνωση της σοβαρότητας της κατάστασής του.