Το σχέδιο της Στέφανι ζωντάνεψε. Πήγε στην κουζίνα και έσκυψε κοντά στον σεφ. “Φτιάξε το πιο περίτεχνο παγωτό μπανάνα σπλιτ που έχεις φτιάξει ποτέ”, ψιθύρισε. Τα φρύδια του σεφ ανασηκώθηκαν, αλλά έγνεψε, χαμογελώντας με γνώση. Αυτό το επιδόρπιο θα ήταν η τελευταία απόλαυση της Κάρεν για λίγο καιρό.
Με την καρδιά της να χτυπάει δυνατά, η Στέφανι βγήκε από την πίσω πόρτα, αναζητώντας τον οδηγό του λεωφορείου. Τον βρήκε να ελέγχει τη μηχανή και τον ρώτησε: “Σε πόση ώρα θα είναι έτοιμο να φύγει;” Ο οδηγός έξυσε το κεφάλι του. “Περίπου μια ώρα, ίσως και λίγο λιγότερο” Τέλεια, σκέφτηκε, με ένα χαμόγελο να παίζει στα χείλη της.