Μέχρι πρόσφατα, είχε δουλέψει. Αλλά μετά ήρθε η νέα ηγεσία, οι απολύσεις, οι παράλογοι στόχοι. Ξαφνικά, κάθε λογαριασμός χρειαζόταν ένα θαύμα και κάθε πελάτης ήθελε περισσότερα για λιγότερα. Τις τελευταίες τρεις εβδομάδες, ο Ντάνιελ μπαινόβγαινε σε συσκέψεις, προσπαθώντας να συγκρατήσει μια καμπάνια που βυθιζόταν και που κανείς άλλος δεν φαινόταν ικανός -ή πρόθυμος- να διορθώσει.
Είχε μέρες να πάει σπίτι του. Τα εισερχόμενά του ήταν ακόμα γεμάτα. Τα μάτια του ήταν κατακόκκινα. Και σήμερα, επιτέλους, είχε έναν και μοναδικό στόχο: να μπει στο τρένο εξπρές των 11:12 π.μ., να καθίσει δίπλα στο παράθυρο και να εξαφανιστεί για λίγο. Είχε πληρώσει παραπάνω. Αυτό είχε σημασία.