Ο σταθμός ήταν ήδη γεμάτος ζωή όταν ο Ντάνιελ έφτασε εκείνο το πρωί. Οικογένειες με τσάντες με ρολά. Τουρίστες που έβγαζαν φωτογραφίες τις παλιές πινακίδες. Ένας άντρας με ακουστικά Bluetooth περπατούσε σαν να του ανήκαν τα πλακάκια του δαπέδου. Ο Ντάνιελ στάθηκε στο πλάι, παρακολουθώντας το πλήθος να πυκνώνει γύρω από τον πίνακα αναχωρήσεων, περιμένοντας να εμφανιστεί το τρένο 219 – Northeast Express.
Όταν επιτέλους ανακοινώθηκε η πλατφόρμα – η γραμμή 8 – κατευθύνθηκε προς τα κάτω με μια μικρή έξαρση ανυπομονησίας. Αυτό ήταν. Το πρώτο πράγμα μετά από μέρες που μπορούσε να ελέγξει. Η δική του μικρή κάψουλα διαφυγής πάνω σε ατσάλινες ράγες.