“Μάλλον πρέπει να σου πω κάτι”, είπε. “Έχω μια πάθηση στα νεφρά. Είναι γενετικό. Κινείται αργά, αλλά… χειροτερεύει” Εκείνη ανοιγόκλεισε τα μάτια της. “Είσαι καλά;” “Προς το παρόν”, είπε. “Παίρνω φάρμακα. Παραμένω προσεκτικός. Αλλά ο χρόνος τελειώνει”
“Κάποια στιγμή θα χρειαστώ μεταμόσχευση. Απλά… μέρος της δοκιμασίας” Η Μάγια κοίταξε το πεζοδρόμιο. “Γι’ αυτό έγινες νοσοκόμα;” Εκείνος χάρισε ένα κουρασμένο χαμόγελο. “Βοηθάει να ξέρεις τι έχεις να αντιμετωπίσεις” Δεν υπήρχε καμία έκκληση στη φωνή του. Ούτε ίχνος προσδοκίας.