Οι εξετάσεις έμοιαζαν παράξενα οικείες – σαν προετοιμασία για τον αγώνα, μόνο πιο ήσυχα. Χωρίς πλήθος κόσμου, χωρίς γραμμή τερματισμού. Μόνο αποστειρωμένα δωμάτια και σιωπηλές οδηγίες. Η Μάγια δεν είπε στον Έιντεν ότι το έκανε. Όχι ακόμα. Δεν ήταν καν σίγουρη γιατί. Ίσως ήθελε να είναι σίγουρη πρώτα. Ή ίσως ένα μέρος της φοβόταν ότι θα έλεγε όχι.
Μια εβδομάδα αργότερα, ο συντονιστής της τηλεφώνησε. “Ταιριάζετε”, είπε. “Όχι απλώς συμβατή, αλλά εξαιρετική. Αν θέλετε να προχωρήσετε, θα σας ενημερώσουμε για τα επόμενα βήματα” Η Μάγια κοίταξε από το παράθυρό της τον άδειο στίβο τρεξίματος. Εξέπνευσε αργά.