Εκείνος κοίταξε αλλού. “Απλώς… εργάζομαι εδώ. Δεν θέλω να το μάθει το προσωπικό. Θα μπορούσε να γίνει περίεργο αν μάθουν ότι δέχομαι ένα νεφρό από κάποιον με τον οποίο βγαίνω. Υπάρχουν κάποια θέματα πολιτικής και πραγματικά δεν θέλω να με κουτσομπολεύουν” Της φάνηκε ελαφρώς παράξενο -αλλά όχι αδύνατο. Κούνησε αργά το κεφάλι της. “Εντάξει. Αν αυτό το κάνει πιο εύκολο”
Η εγχείρηση προγραμματίστηκε μέσα σε λίγες εβδομάδες. Τα ραντεβού συσσωρεύονταν – διαβουλεύσεις, απεικονίσεις, τελικές εξετάσεις. Η Μάγια προπονήθηκε λιγότερο, έτρωγε διαφορετικά, δεν το είπε σχεδόν σε κανέναν. Ο προπονητής της το πρόσεξε, αλλά δεν πίεσε. Είπε στον εαυτό της ότι αυτό ήταν προσωρινό. Μια παύση σε έναν μακρύ δρόμο. Θα μπορούσε να πάρει πάλι φόρα αργότερα. Έπρεπε να το πιστέψει αυτό.