Η Μάγια πάντα εμπιστευόταν το σώμα της περισσότερο από τους ανθρώπους. Ήταν αξιόπιστο, πειθαρχημένο, φτιαγμένο από χρόνια ιδρώτα και σιωπής. Ως ανταγωνιστική τριαθλήτρια, προπονούνταν σαν να ήταν συμβόλαιο. Η αναπνοή της, ο ρυθμός της, η ανοχή της στον πόνο – αυτά ήταν πράγματα που μπορούσε να μετρήσει. Έλεγχος. Να εξαρτάται.
Δεν είχε χρόνο για περισπασμούς. Χαμένα γενέθλια. Έχασε τα Σαββατοκύριακα. Κανένας φίλος δεν είχε κρατήσει περισσότερο από μια αγωνιστική περίοδο. Οι περισσότεροι έλεγαν ότι ήταν έντονη. Η Μάγια δεν διαφωνούσε. Η ένταση ήταν το ζητούμενο.