Η εγχείρηση πήγε όπως είχε προγραμματιστεί. Αυτό είπε η νοσοκόμα όταν η Μάγια άνοιξε τα μάτια της. “Ομαλά, όπως στα βιβλία”, κελαηδούσε, ελέγχοντας τα ζωτικά της σημεία. “Είσαι στην ανάρρωση τώρα. Προσπάθησε να ξεκουραστείς” Αλλά οι σκέψεις της Μάγια είχαν ήδη σαρώσει το δωμάτιο.
Δεν υπήρχαν λουλούδια. Ούτε ο Έιντεν. Μόνο το χαμηλό βουητό των μηχανημάτων και το λευκό φως. Το σώμα της πονούσε με έναν τρόπο που δεν είχε ξανανιώσει ποτέ. Όχι ο καλός πόνος – αυτός ήταν κούφιος, οξύς, λάθος. Προσπάθησε να σηκωθεί, αλλά το κεφάλι της στριφογύριζε.