Εκείνη την πρώτη νύχτα, κοιμήθηκε κουλουριασμένο στη γωνιά του αγκώνα της, τρέμοντας όλο και λιγότερο όσο περνούσαν οι ώρες. Η Λίζα την ονόμασε Νίνα, αν και δεν ήταν σίγουρη γιατί, αλλά το ένιωθε σωστό. Μαλακή. Λίγο παλιομοδίτικο. Τις εβδομάδες που ακολούθησαν, η Λίζα έπιασε τον εαυτό της να αναδιατάσσει τη ζωή της για το γατάκι.
Έστησε ένα κάθισμα στο περβάζι του παραθύρου, παραγεμισμένο με ένα παλιό κασκόλ. Καθάρισε ένα κάτω συρτάρι της κουζίνας και το γέμισε με παιχνίδια που αγόρασε από καπρίτσιο. Παραιτήθηκε ακόμη και από την καρέκλα του γραφείου της, επειδή η Νίνα την είχε διεκδικήσει. Το γατάκι ήταν μικρό, αλλά είχε έναν αθόρυβο τρόπο να επεκτείνει την παρουσία του.